در روند طراحی این پروژه، توجه به دو ویژگی بستر و برنامه فیزیکی آن، اهمیت بیشتری داشت. بستر این پروژه ساحل دریای خزر در شهر نوشهر بود که موجب شد بنا در سطح گسترده شود تا به خط آسمان ساحل آسیب نزند و حجم آن بر ساحل سنگینی نکند.
حیاطی از شمال تا جنوب زیر ساختمان شکل گرفته که جریان هوای طبیعی در مجموعه ایجاد کند و از طرفی ارتباطی بین بافت شهری و ساحل دریا توسط این حیاط برقرار شود.
از طرف دیگر دو گروه کاربری نا‌متجانس اقامتی و فرهنگی، کانسپت طرح را به سمت بلوک‌های مدولار هدایت کرد تا در عین تفکیک حوزه و شکل‌گیری فضاهای عملکردی، هماهنگی و تناسب در جزییات و کلیت ساختمان را در پی داشته باشد.